Hönnun og notkun kjarnalausra mótora í gerviblóðdælum

Gervihjartaaðstoðartæki (e. Artificial heart assist device, VAD) er tæki sem notað er til að aðstoða eða koma í stað hjartastarfsemi og er almennt notað til að meðhöndla sjúklinga með hjartabilun. Í gervihjartaaðstoðartækjum erkjarnalaus mótorer lykilþáttur sem myndar snúningskraft til að efla blóðflæði og viðhalda þannig blóðrás sjúklingsins. Í þessari grein verður fjallað um hönnun og notkun kjarnalausra mótora í gerviblóðdælum.

Fyrst og fremst þarf hönnun kjarnalausra mótora að taka mið af sérstöku vinnuumhverfi hans í gerviblóðdælum. Þar sem gervihjartatæki þurfa að starfa í langan tíma þurfa kjarnalausir mótorar að vera skilvirkir, stöðugir og áreiðanlegir. Þar að auki, þar sem notkun þeirra krefst beinnar snertingar við blóð, þarf hönnun kjarnalausra mótora einnig að taka mið af lífsamhæfni og blóðtappaeiginleikum. Þess vegna nota kjarnalausir mótorar venjulega sérstök efni og húðanir til að tryggja langtíma stöðugan rekstur þeirra í blóðinu.

Í öðru lagi þarf notkun kjarnalausra mótora í gerviblóðdælum að taka tillit til áhrifa þeirra á blóðflæði. Kjarnalausi mótorinn knýr blóðflæðið með miðflóttaafli sem myndast við snúning, þannig að hönnun hans þarf að taka mið af varlegri meðhöndlun blóðs til að forðast óhóflegan skerkraft og þrýsting á blóðið. Á sama tíma þarf virkni kjarnalausa mótorsins að passa við sólarhringssveiflu mannslíkamans til að tryggja stöðuga og virka blóðrás.

Í hagnýtum tilgangi þarf hönnun og notkun kjarnalausra mótora í gerviblóðdælum að vinna náið með öðrum íhlutum, svo sem skynjurum og stjórnkerfum. Með nákvæmri stjórnun og eftirliti getur kjarnalausi mótorinn náð nákvæmri stjórnun á blóðflæði og þrýstingi til að mæta þörfum mismunandi sjúklinga.